Gered Door De Bel Van De Verlosser [DUTCH / NEDERLANDS]

Image: Creative Commons

Hoe het allemaal begon. Eind jaren tachtig leven we al een tijdje in de Bushveldt-regio van Limpopo, Zuid-Afrika, een bergachtig, zinderend heet, droog (en als het regent) verstikkend, subtropisch klimaat waar wilde dieren, griezelige kruipers en bloeiende bomen gedijen naar hartelust. Ik werkte als personeelsfunctionaris in de personeelsafdeling van een grote ijzerertsmijn, en op deze specifieke dag schreef ik mijn maandelijkse rapport voor de mijnmanager om te ondertekenen en naar ons hoofdkantoor in Pretoria te sturen.

Het rapport. Dit specifieke rapport was een van die bestemd voor 'zeer 'belangrijke mensen' en ik werd beëdigd (bijna met gevaar voor mijn reputatie en mijn baan) voor de juistheid van het rapport. Het bevatte ongeveer acht of negen paragrafen met kritische (maar niet noodzakelijk geheime) informatie voor de 'topmanagement' in Pretoria. Om mijn stressniveau nog erger te maken, moest het rapport, waarmee ik de vorige dag was begonnen, voor 17.00 uur op het 'telexkantoor' zijn voor verzending door de typiste-klerk. 

De belofte. Laat in de middag arriveerde ik ruim voor 17.00 uur met mijn rapport op het telexkantoor maar kreeg tot mijn ontsteltenis te horen dat de telex-machine 'uit' was vanwege het slechte weer. De typiste, nog steeds uit de betrouwbare, 'old-school' klas, beloofde me toen plechtig dat ze, vanwege haar eigen dreigende 'deadlines', toch tot laat zou werken en beloofde zo plechtig dat mijn rapport zou worden 'telext' voordat ze ging die avond naar huis. Tot zover goed.

De schok. Omdat ik die avond te zenuwachtig was om bij de familie te zitten, ging ik vroeg naar bed, hoewel ik niet kon slapen. Om ongeveer 20.00 uur het vreselijke besef dat paragraaf 6 van mijn verslag totaal verkeerd was (omdat ik enkele belangrijke statistieken had weggelaten) trof me plotseling als een enorm stuk gemalen ijs; nu merkte ik dat ik wenste dat ik het rapport nooit had verzonden en wanhopig bad om goddelijke tussenkomst van bovenaf.

De redding. Toen ik de volgende ochtend om 7 uur op het telexkantoor aankwam, stond de arme typiste daar alleen maar verbijsterd en beschaamd ... zich overvloedig verontschuldigend. Tijdens het gure weer had de bliksem blijkbaar de telex voor de nacht uitgeschakeld en ze had het rapport niet verzonden! 

   Wat de typist niet besefte, was dat het feit dat de machine was uitgeschakeld (maar naar verwachting binnen een paar uur operationeel zou zijn) me ruimschoots de tijd gaf om het rapport te herschrijven en te corrigeren. Wat me wegblies, was waar de bliksem het rapport had uitgeschakeld, d.w.z. precies waar (de onjuiste) paragraaf 6 had moeten beginnen, zoals dit:

6...................................................................................................................................

✋

                                                MEDITATIONS & CONTEMPLATIONS

Straight out of Joburg!

(click)