 |
| Click to Zoom/Klik om te Zoemen |
Ik ben opgegroeid tussen de jaren 1940 en 1960 en zat op zaterdag- en woensdagmiddagmatinees te jagen in de plaatselijke ('Carleton Cinema') bioscoop, omringd door enorme delen van schreeuwende, stoeiende (popcorn-veroorzakende) kinderen, kijkend naar de heldendaden van schermhelden zoals Roy Rogers, Gene Autrey, Charles Starrett, Burn 'Em Up Barnes', Charlie Chaplin en The Three Stooges, Dean Martin & Jerry Lewis.
Ik heb het gekke tijdperk meegemaakt en de romantische films van Gary Cooper, Robert Taylor, Robert Mitchum, Spencer Tracy. Doris Day, Debbie Reynolds, Ava Gardner, Dorothy Malone, Rhonda Fleming, Julie Adams, Grace Kelly, Frank Sinatra, James Stewart, Audie Murphy ('de meest gedecoreerde soldaat van WW2'), Clark Gable, Michael Rennie, Christopher Lee, Peter Cushing, Stewart Granger, Gary Cooper, James Stewart, Johnny Weismuller, Lex Barker, John Wayne, Jose Ferrer, Fred Astaire, Gene Kelly, Bing Crosby, Jack Lemmon, Charlton Heston, Clint Walker, Danny Kaye, Steve Reeves, Glenn Ford , Gordon Scott en vele anderen. Sommige waren Brits, andere niet; sommige waren Amerikaans, sommige niet. Trouwens, de opmerking van Christopher Lee over Los Angeles & Hollywood was een klassieker: "Acht buitenwijken op zoek naar een stad."
Nu, ongeacht de deugden of ondeugden (of het gebrek daaraan) waar een van deze mensen zich in hun privéleven schuldig (of trots) aan heeft gemaakt, vertoonden scripts op het scherm meestal alleen loyaliteit, moed, dapperheid, romantiek, avontuur, goed zegevieren over het kwaad en geweldige fotografie, prachtige landschappen, geweldige verhaallijnen en prachtige muziek.
2. 'Global Warming' in Hollywood-stijl. Toen veranderde plotseling het klimaat. Bijna (alsof van de ene op de andere dag) en, zij het door een of ander mysterieus occulte, heksen alchemie en brouwsel, Hollywood, waarschijnlijk op jacht naar de almachtige dollar, veranderde in een slonzig typisch seculier humanistisch moeras en smut-producerende joint met films die seksuele perversie, banaliteit verheerlijkten, vulgariteit en, in sommige gevallen, zelfs atheïsme en godslastering.
De morele achteruitgang van deze eens zo trotse industrie (en de thuisbasis van filmgrootheden als Cecil B. de Mille), waar thema's van ongebreidelde immoraliteit worden beschouwd als 'progressief' en 'avant-garde' (met een 'nieuw Hollywood' dat strompelt in het drijfzand van een stuurloze subcultuur verstoken van enig geloofwaardig moreel kompas om van te spreken) bedroefd velen.
Het antwoord van vandaag op de bezwaren van mijn generatie is aan dovemansoren gericht. "We proberen gewoon realistisch te zijn!" ze antwoorden. Weten Hollywood producenten en scriptschrijvers niet dat we al meer dan genoeg krijgen van een 'reality-dieet' elke dag van ons alledaagse leven in de buitenwijken zoals het is?
Gewone mensen houden van verhalen die hoop geven, verhalen die inspireren, verhalen die levens veranderen en mensen en gemeenschappen transformeren. Geef ze dromen, hoop, schoonheid. Zelfs de linkse 'muziek' (sic) stinkt en de 'kunst' (sic) zuigt. Simpel gezegd ... we zijn je 'film-realiteit' zo zat met vette scheldwoorden en vette (ghwarra-ghwarra) godslastering. Wanneer ze door verslaggevers worden geïnterviewd, kunnen sommige nieuwe generatie (en zelfs sommige oude) acteurs (tegenwoordig) niet eens een enkele goede en fatsoenlijke zin aan elkaar rijgen zonder, met zijn excuus van 'taal', zijn moeder in verlegenheid te brengen in een antidepressiekliniek of te schande zijn priester in het vroege vagevuur. Zonder een script om hen te vertellen wat ze moeten zeggen en wanneer ze het moeten zeggen (en wanneer en waar ze hun mond moeten houden), lijken ze geen idee te hebben.
Vertel ons bovendien niet dat we op de 'OFF'-schakelaar moeten drukken of van kanaal moeten wisselen; je zit de hele dag in onze gezichten: In het nieuws, in 'previews' en in 'aanstaande attracties'.
3. Toekomstvoorspelling: van script naar crypte? Ik ben geen profeet in de Bijbelse zin van het woord, noch maak ik aanspraak op enige profetische of paranormale (helderziende) gaven van welke aard dan ook; daarvoor ben ik hopeloos te huiselijk en eenvoudig, de oudste zoon van een avonturier, goudzoeker en voormalig winkelier.
Vandaag geef ik echter een ernstige waarschuwing aan de nieuwe hypertechnische 'computergraphics' die de 'wonderkindjes' van Hollywood hanteren met hun (vijfsterren) speciale effecten en hun schelle en schetterende flitsbeelden (aan de ene kant) en smerige, vulgaire (één-ster) verhaallijnen en scripts waar geen familie meer samen kan zitten om een film te kijken zonder dat moeder ofwel in een ernstig geval van 'intermitterende explosieve stoornis' wordt geschokt of vader in verlegenheid wordt gebracht in ongeneeslijke 'agorafobe' heeby-jeebies op steroïden:
Tenzij Hollywood zijn act en industrie opruimt, zullen de hedendaagse schoonmakers, sanitairwerkers, 'gofers', tuinmannen, set-caddies en junior griffiers die in uw filmstudio's werken waarschijnlijk nog een dag trots rondrijden op vervallen studiokavels in golfkarretjes zoals top makelaars en touroperators van miljoenen dollars die toeristen laten zien hoe de afbrokkelende ruïnes die ooit het trotse Hollywood waren, worden veranderd in flatgebouwen voor jetsetters uit Beverly Hills... en die dag zal misschien niet ver meer zijn!
"Zijn gedachtenis zal vergaan van de aarde, en hij zal geen naam hebben op de straten. Men zal hem stoten van het licht in de duisternis, en men zal hem van de wereld verjagen. Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn ... Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent." [Job18:17-19, 21].
✋
No comments:
Post a Comment