Een dag lang geleden, toen ik in de dertig was, kwam een oom van mij die zich bezighield met de 'grondverwijderingsindustrie', ik bedoel die jongens die die gele, monsterlijke grondverwijderingsmachines bestuurden, ons bezoeken toen hij ons dit interessante verhaal vertelde.
Volgens hem had hij de taak om wat werk te doen voor het leger (d.w.z. de Zuid-Afrikaanse Defensiemacht) ergens in een afgelegen achterland in de provincie Oranje Vrijstaat in Zuid-Afrika. In plaats van hem in een hotel te boeken, werd hij ingekwartierd om te slapen in het plaatselijke kampement van het legerkamp waar hij, gedurende de weken dat het werk zou worden verricht, de kazerne zou delen met een peloton beginnende soldaten, allemaal kinderen ongeveer de helft van zijn leeftijd.
De ongeveer twee dozijn rookies zaten allemaal bij elkaar in de 'echte' kazerne, terwijl mijn oom een van de twee beschikbare kleine hokjes kreeg toegewezen bij de ingang van de kazerne, normaal gereserveerd voor de pelotonskorporaals die de leiding hadden over het trainingsprogramma van de rookies en details.
De rookies hielden zich overdag min of meer op zichzelf, terwijl ze bezig waren met de uitdagende ontberingen van de basistraining in militaire uitrustingen, terwijl mijn oom daar in het veld bezig was met een soort van handmatig werk aan die monsterlijke Blackwood & Hodge-grondverwijderingsmachines; meestal ging het om het bouwen van wegen en bruggen ... dat soort dingen.
Nu gebeurde het ook zo dat de rookies soms weekendpassen konden verdienen voor goed gedrag, meestal van vrijdagmiddag tot zondagavond middernacht. Iedereen die laat boekte na de avondklok die voor middernacht was ingesteld, kwam meestal in aanmerking voor een soort straf, misschien als een uur 'full-pack drill' of iets dergelijks. Met andere woorden, rookies waren geneigd om op tijd terug te keren naar de kazerne … behalve één onverzoenlijk en onverbeterlijk kereltje dat vroeger niet alleen in de vroege ochtenduren binnenkwam, maar ook grondig dronken of 'stoned' zoals jullie in Zuid-Afrika kan zeggen.
Het feit dat de kleine deugniet tot diep in de nacht in de vroege ochtenduren terugkeerde, was echter niet de belangrijkste oorzaak van verdriet bij de rest van de rookies in de kazerne; de grootste klacht was het feit dat deze specifieke 'stoned' deugniet de onaangename gewoonte had om rond 4 uur 's ochtends een vervelende drankgerelateerde misselijkheid op te wekken, wat resulteerde in een afschuwelijke spuug- en braaksessie die niet alleen alle barakgevangenen wakker maakte, maar zowat het hele kleine garnizoen in het kamp.
De korporaal die de leiding had over de rookies die het andere kleine hokje in de kazerne deelden, besefte uiteindelijk dat er iets drastisch moest worden gedaan om de situatie te verhelpen; zo kon het niet oneindig doorgaan. Niet alleen hield de schurk het garnizoen's nachts wakker, het verstoorde ook het trainingsprogramma toen de 'rookies' uitgeput op het paradeterrein stonden en totaal ongeschikt voor een volledige dag uitdaging in militaire uitrusting.
In feite bezorgde de man hem een slechte naam bij de paradeterrein sergeant-majoor. Iedereen die bekend is met de militaire cultuur weet dat, hoewel je brutaal kon zijn met een officier en er soms zelfs mee wegkwam, de sergeant-majoor op het paradeterrein als een halfgod was die op de een of andere manier door de Noorse goden werd gedropt ... hem oversteken is als solliciteren naar een baan van keuken- en latrinemoeheid in Siberië. Parade-ground sergeant-majoors geven orders aan zowat iedereen ... inclusief officieren van de hoogste rang.
Dus wat te doen? Op een weekend toen de boef weg was, verzamelde de korporaal de hele kazerne en zei tegen hen dat dit niet langer kon worden getolereerd; hij waarschuwde vervolgens de vrienden van de boef om hem te zeggen dat hij, als hij zich in de toekomst misselijk en ziek voelde, zijn gezond verstand moest gebruiken om niet overal op de kazernevloer ziek te worden, een gewoonte die grote verontwaardiging veroorzaakte onder de troepen, maar moest proberen zijn hoofd door het raam van de kazerne te steken en zijn pakket op de veranda (stoep) van de kazerne te deponeren ... de troepen zouden zelfs daarvoor het dichtstbijzijnde raam open laten.
De boef deed toen een plechtige belofte om te doen wat hem was opgedragen. Het probleem is dat het slimme idee nooit werkte, want de boef, slaperig, chagrijnig en zwaar 'stoned', vergat altijd zijn hoofd door het raam te steken, precies zoals hij had beloofd, elke keer weer. Er was gewoon geen remedie voor het grillige en walgelijke gedrag van de idioot.
Toen, op een zonnige dag, kwam er een heldere vonk van een trooper met een briljant idee ... ongelooflijk had niemand er eerder aan gedacht. Hij riep de hele kazerne bijeen en rolde, in zeer geheimzinnig, afgezwakt gefluister van een stem, zijn 'miljoen dollar'-strategie uit om het probleem voor eens en voor altijd te verslaan. Opnieuw kreeg de boef een weekendpas, maar deze keer stonden de troopers voor hem klaar. Om 10 uur 's avonds, met het 'lichten-uit' commando, haalden de troopers als een man gereedschap en speelgoed neer, sprongen op hun legerbedden en in een flits waren ze allemaal 'in volle slaap', allemaal klaar voor actie. Dus wachtten ze geduldig en in afwachting.
Om ongeveer 3 uur 's nachts komt hier de boef, helemaal 'stoned' en zwaar dronken zoals gewoonlijk (wat nog meer?). Het volgende moment leken de rest van de troepen in de kazerne te ontwaken als een kerkhof van herleefde zombies, die stilletjes uit hun bedden opstonden als een peloton geesten op een missie, heimelijk het bed van de beruchte boef belegerden, het bij de hoeken oppakten en zo over zijn meedogenloze metalen frame terwijl hij verder gaat met het dragen van het bed van de dader en allemaal naar de veranda (stoep) van de kazerne. De, hoe mysterieus ze ook verschenen, ze verdwenen weer en lieten de eenzame trooper achter in de kou slapend en snurkend weg naar zijn hartenlust.
Toen gebeurde het allemaal; het verhaal herinnerde zich vandaag de dag nog steeds. Een verhaal zo dwaas en zo schandalig; zo walgelijk ... en toch zo grappig. Toen hij ontwaakte uit zijn diepe dronkenschap en de vertrouwde oude misselijkheid voelde opkomen als een woedende stier in een stierengevecht, slaagde de arme man erin de kracht te verzamelen om uit zijn bed op te staan en eindelijk, precies zoals hij zo vaak plechtig had beloofd, eindelijk herinnerde zich dat hij zijn hoofd door het raam van de kazerne moest steken.
✋
- C.S. Lewis (1898-1963)
(click)
No comments:
Post a Comment